Jet pack – niemożliwe w latach sześćdziesiątych? Błąd. W Thunderball wykorzystano prawdziwe i sprawnie funkcjonujące urządzenie tego typu (używane przez armię amerykańską). Nie da się zaliczyć ponad 50 wpadek na przestrzeni 4 minut filmu? Kolejny błąd. Operacja Piorun to dowód na to, że absolutnie wszystko da się pomieszać. Są także mocne strony – oryginalne efekty specjalne (raz wykorzystano nawet kaszetę) i brawurowe sceny (jeden z kaskaderów dostał 450$ premii za to, że wskoczył do basenu pełnego rekinów). Zapraszam zatem do kolejnego wpisu Klatka po Klatce. Read more →
(1964) Goldfinger – Analiza
Goldfinger pod wieloma względami jest wyjątkowy. To nie tylko pierwszy film serii, który otrzymał Oscara, ale także pierwszy, w którym gadżety zaczęły odgrywać kluczową rolę. Ponadto pojawia się w nim mnóstwo elementów będących w przyszłości podstawowymi atrybutami agenta 007.
(1964) Goldfinger – Klatka po Klatce
Czy wiedzieliście, że Goldfinger był przez lata zakazany w Izraelu ze względu na nazistowską przeszłość jednego z aktorów? Słyszeliście o tym, że Bond nie znosi The Beatles? Znacie tytuł horroru, z którego Fleming zaczerpnął motyw uduszenia przez pokrycie skóry farbą? Zapraszam do kolejnego wpisu z serii Klatka po Klatce.
(1963) From Russia with Love – Analiza
Jakiego gatunku był biały kot Blofelda, przywódcy tajemnej organizacji SPECTRE pojawiającego się po raz pierwszy właśnie w Pozdrowieniach z Rosji? Czy Blofeld był Polakiem? Jak nasz kraj postrzegali twórcy przygód Jamesa Bonda? Na podstawie jakich kryteriów wybierano partnerki Bonda? Zapraszam do lektury kolejnego wpisu odpowiadającego na te i inne pytania.
(1963) From Russia with Love – Klatka po Klatce
Wiedzieliście o tym, że pierwotnie w rolę Bonda miał wcielić się Cary Grant, a reżyserię proponowano Hitchcockowi? W From Russia with Love znajduje się cała scena, która jest do tego odniesieniem. Jak ją znaleźć? Zapraszam do kolejnego wpisu z serii Klatka po Klatce.
(1962) Dr. No – Analiza
Dr. No jest pierwszym filmem o przygodach Jamesa Bonda autorstwa duetu Saltzman-Broccoli, twórców Eon Productions. Producenci od samego początku mieli duże problemy z jednoznacznym zdecydowaniem się na jasno określoną formę filmu. Na pozór podejmuje on specyficzną dla ówczesnego kina głównego nurtu konwencję upowszechnioną w poprzednich dekadach przez wytwórnię Warner Bros, która opierała się na maksymalnym uproszczeniu postaci. Z drugiej strony Dr. No jest jednak na swój sposób “niegrzeczny” i łamie pewne ówcześnie powszechnie przyjęte standardy.
(1962) Dr. No – Klatka po Klatce
Przed poznaniem analizy filmu proponuję materiały dla tych, którzy go nie widzieli lub nie pamiętają, czyli słowniczek angielsko-polski z wyrazami ułożonymi zgodnie z kolejnością występowania dla oglądających z napisami w języku oryginalnym oraz zrzuty wybranych klatek z uwagami. Wiedzieliście np. o tym, że w jadalni doktora No umieszczono obraz Goi przedstawiający hrabiego Wellingtonu, który w rzeczywistości został skradziony kilka miesięcy przed premierą filmu z muzeum narodowego w Londynie? W tym wpisie przedstawiam wiele nawiązań tego typu.
(2012) Skyfall
Daniel Craig wprowadził do serii o przygodach agenta 007 nową jakość. Jego Bond staje się kimś więcej niż tylko maszyną, okazuje się po prostu człowiekiem, a oprócz nadzwyczajnych umiejętności posiada także słabości. O ile dwa pierwsze filmy, w których brał udział, Casino Royale (2006) i Quantum of Solace (2008), można uznać za filmy w pewnym stopniu odtwórcze, to Skyfall jest już w pełni oryginalną produkcją. Można uznać to za ogromny sukces, jeżeli weźmiemy pod uwagę, że to już dwudziesty trzeci film oscylujący wkoło jednego tematu. Nie zdziwiłbym się, gdyby zgarnął Oscara. Dlaczego?